Diego

In Diego kochten we medicatie voor 700 euro. 4 grote kartonnen dozen vol gingen mee na een weekend met alle gemakken zoals stromend water, internet en elektrische tijd. Ik heb zin om de drukte van de stad achter mij te laten. Misschien ben ik toch meer op m'n gemak op het platteland in de rust.
De kartonnen dozen naast eten wat we hebben gekocht op de markt wordt opgeladen op het dak van het busje. Naast de kartonnen dozen bevinden zich ook kippen op het dak. Mensen dragen levende kippen als handtassen en zwieren ze aan hun poten door de straten en vervoeren ze dus ook op het dak.
De reis is hobbelig, druk en nat, maar de natuur verveelt nog steeds niet. We komen na 3 uur aan nog steeds in de zeikende regen. De op qat kauwende porters wachten ons op om de zware dozen naar moventibao te dragen. Er worden wat zakken gehaald om de medicatie te beschermen. Omdat het er niet naar uit ziet dat het de komende uren minder gaat regenen besluiten we te gaan nadat we wat whisky hebben gekocht om onderweg onze voorouders te eren. Ik krijg zelf de indruk dat het een goed excuus is om te alcohol te nuttigen. Maar ach wie ben ik