Rondreis Noord Korea

Deze reis stond al een tijdje gepland. We liepen regelmatig tegen onbegrip aan bij de mensen met wie we deelde dat we naar Noord Korea zouden gaan. Wat op zich niet zo vreemd is natuurlijk gezien de oplopende spanningen tussen aan de ene kant Japan en Zuid Korea gesteund door het westerse, kapitalistische Amerika. En aan de andere kant het streng communistische Noord Korea deels gesteund door China en Rusland. Ook wij twijfelde op een gegeven moment omdat de spanningen bleven oplopen. We hadden een moment voorafgaand aan de reis dat we dachten, gelukkig is het rustig gebleven de afgelopen week. En dan ineens wordt je opgeschrikt door een push bericht van de NOS dat Noord Korea een geslaagde test met een waterstofbom heeft uitgevoerd. Ja, dan slaat de twijfel weer toe. Hoe gaat Trump reageren? Voordat de nachttrein naar Noord Korea vertrok hadden we een briefing van de reisorganisatie waar we mee reisden in Beijing. Aangezien Noord Korea het meest geïsoleerde land ter wereld is en ze liever geen pottenkijkers willen en hun inwoners niet willen blootstellen aan westerse en kapitalistische denkwijzen en invloeden waren we genoodzaakt om deze reis met een reisorganisatie te doen.

Voorafgaand aan de briefing in Beijing hadden wij ons regelmatig afgevraagd wie onze reisgenoten zouden zijn tijdens deze trip. Wie zouden er nog meer zo 'gek' zijn om naar Noord Korea te willen gaan? We waren verrast door de grootte van de groep.We gingen met 25 andere 'gekken' naar Noord Korea. We waren met 7 Nederlanders sterk vertegenwoordigd op deze trip. Volgens Ben onze Australische gids was er momenteel een Nederlandse invasie aan de gang in Noord Korea.
De reden hiervoor zou volgens hem zijn dat wij Nederlanders zeer ongelukkig waren met ons eigen politieke systeem. Dit vertelde hij uiteraard met een big smile. De grens bij Noord Korea is een bijzondere, spannende ervaring en neemt maar liefst exact 1 uur en 46 minuten in beslag. Continu de vraag: Books? Bible? GPS? USB stick? Hard disk? Mobile phone? En dat dan 1 uur en 46 minuten lang... Bijzonder om te zien hoe geïnteresseerd de militairen bij de grensovergang zijn in de foto's op de camera's en de boeken en bladen die de buitenlanders bij zich hebben.

We hebben ons geen enkele keer onveilig gevoeld, wat toch uitzonderlijk is als je het nieuws allemaal maar aanneemt. Er zijn momenten geweest waarin we geconfronteerd werden met het land waarin we ons bevonden. Het blijft gek om totaal afgesloten te zijn van de wereld. We werden er mee geconfronteerd dat we in de gaten gehouden werden. Zo was er een situatie waarin we onderweg waren en gestopt werden door militairen met de bus. Er heeft een blanke vrouw een foto gemaakt van een militair was de mededing. Direct werden we gestopt met de bus om onze foto's te doorzoeken. Continue om ons heen de propoganda. We bezochten veel boekenwinkels omdat de grote leider gezegd heeft dat het zo belangrijk is om boeken te lezen, we bezochten een treinstation omdat de grote leider in 3 december 2015 en op 14 september 2016 (te zien op alle bordjes boven de deurpost) de plek bezocht heeft. Ja en daarom uiterst bijzonder. We bezochten scholen. En wat voor school. Zo ontzettend nieuw en indrukwekkend, uiteraard ook bezocht door de grote leider. Alles wat de grote leiders bezocht hebben of aangeraakt hebben is vanaf dat moment heilig. Tijdens een optreden op deze school in een prachtige theaterzaal (verwacht je niet) lieten jonge kinderen zang, dans en googelen zien. Het was ziekelijk om te zien hoe getraind en synchroon optredens waren. Tijdens een schattig optreden van jonge jongetjes konden we op een groot scherm achter hen alle geslaagde rakettenproeven zien.
Overal, maar werkelijk overal staan prachtige beelden van de 3 generaties grote leiders. Overal staan kreten dat President Kim il Sung en General King Jong Il er voor altijd zullen zijn. Overal zien we foto's en beelden op tv van de marshall Kim Jong Un en om hem heen huilende mensen. Via een beperkt aantal zenders horen en zien we hoe slecht Amerika is en wat ze overal ter wereld nog meer voor slechte dingen aanrichten.

We sliepen in de meest prachtige hotels op de 29ste verdieping. Die luxe kunnen we voorlopig alleen nog maar over dromen en even achter ons laten en alleen maar weer verlangen naar het 'luxe' Korea.
Er wordt ook in Korea niet gesproken over noord Korea en zuid Korea. Nee het noorden ziet Korea als één. Respectvol spraken wij niet over noord Korea maar over DPRK of Korea. Prachtige beelden en verhalen toonde het verlangen om weer één Korea te worden. Opmerkelijk is dat noord Korea ook beseft dat het noorden en het zuiden ver uit elkaar staan. Ze hebben voor toekomstige hereniging een plan waarin er sprake is van 2 staten met allebei hun eigen regering maar binnen 1 land. Amerika is de grootste vijand. Deze is namelijk de oorlog begonnen en is uit op de wereldmacht. We merken de strijdbaarheid en overtuiging. Meerdere malen horen we: we zullen waneer Amerika ons aanvalt, Amerika vernietigen. De vraag leeft ook niet of dit gaat lukken.

We hebben zo ontzettend nette, respectvolle, verlegen en bovenal vriendelijke mensen ontmoet. Die na enkele dagen wat ontdooide omdat ze wisten dat we betrouwbaar en vooral respectvol genoeg waren. We zijn verrast door de vrije omgang. Al moeten we daarbij wel bekennen dat we grotendeels alleen met onze gidsen en begeleiders hebben gesproken.

Hop on, hop off daar is geen woord teveel gezegd. De dagen zijn volgepland van in de ochtend tot in de avond. 4 dagen de stad Pyongyang met dans en muziek, en ja je geloofd het niet zelf Freek heeft zijn houterige moves in Noord Korea getoond. Er zijn zelfs opnames van, die tijdens onze thuiskomt onder het genot van een hapje en een drankje getoond kunnen worden. Tijdens de 4e dag gingen we naar het mausoleum. Een heilige plek voor de noord Koreanen, en het is zelfs een eer om daar te mogen komen. We trokken onze netste kleren aan. En tijdens onze loop door de gangen in het enorme gebouw moest Freek zijn jas aanhouden en wordt afkeurend gekeken naar het doodshoofd op Freek z'n arm. We hebben nog nooit zoiets meegemaakt. We volgen de lange gangen en we merken dat de spanning stijgt. In nette rijen proberen we iedereen te volgen met serieuze gezichten. We hebben immers ons best behaviour beloofd en daar hoort lachen niet bij. Na het doolhof van gangen komen we in de zaal en we verwachten de lichamen van de president en general te zien, echter staan daar 2 enorme beelden van de overleden leiders. We schrokken er van, we voelde ons klein. Freek dacht zelfs dat de dode lichamen in de beelden zaten. We bogen voor de beelden en vervolgenden onze weg. Overal op de muren van het gebouw enorme foto's van de 2 grote leiders. Het was allemaal zo strikt. De volgende ruimte waar we in kwamen lag de president Kim il Sung. We moesten buigen richting zijn voeten, 3 seconden de buiging vast houden en vervolgens naar de zijkant lopen. Dit allemaal netjes op een rij van 4 personen. 3 buigingen in totaal waarbij er niet bij het hoofd gebogen mocht worden. Dat is niet respectvol. Hetzelfde ritueel bij de general Kim Jong Il. In nog een andere ruimte in het paleis zagen we de reizen die de leiders gemaakt hadden met de trein, en hoeveel uren en kilometers ze erin hadden doorgebracht. Zelfs de wagon stond er. Er was een kaart met de vliegreizen die de grote leider gemaakt heeft. Frappant genoeg stond Amerika niet op die kaart. De oude auto's van de leider stonden opgesteld, alle gouden giften van over de hele wereld. Het hele ritueel duurde 3 uur, en was het hoogte punt van de noord Korea trip.

We merken de opluchting nadat we de beide leiders bezocht hadden. Wanneer er fouten worden gemaakt door ons en we ons niet respectvol gedragen, worden de noord Koreaanse gidsen erop afgerekend.

We hadden veel militairen verwacht bij de gedemilitariseerde zone, echter viel ons dat alles mee. Er zijn zelfs afspraken dat wanneer het zuiden toeristen de zone laat zien, de noord Koreanen vertrekken en andersom. Wie had dat nu verwacht? We zien veel militairen werken op bouwplaatsen. Het is te strengste verboden om hier foto's van te maken.

Het was oogst seizoen en we hebben tijdens ons verblijf veel mensen hard zien werken op de rijst en maisvelden. De boeren doen alles met de hand. Je merkt dat de elite bevolking in Pyongyang woont.

We horen over de Amerikaanse jongen die tijdens een reis met dezelfde organisatie uiteindelijk overleden is na het stelen van een poster. Of hij het gedaan heeft is geen vraag, dat is een feit horen we van Ben. Hij is na de rondreis bij de grens van Noord Korea opgepakt, hij wilde net het land verlaten met de poster in zijn tas. Niemand heeft nadien nog wat van hem gehoord. Het was voor de reisorganisatie onmogelijk om met hem in contact te komen sinds hij was opgepakt. 2 maanden lang hoorde ze niets totdat hij het land mocht verlaten in comateuze toestand. Vermoedelijk had hij een poging tot zelfmoord gedaan en daardoor zuurstof te kort gehad.
Hoewel de noord Koreaanse gids op die reis de niets verkeerd had gedaan, werd ze wel verantwoordelijk gehouden. Ze verdween plotseling voor 6 maanden om te werken op het land.

Het was een onvergetelijke reis. Ondanks dat het een krankzinnig land is, hebben we noord Korea toch in ons hart gesloten en we vinden de woorden van Trump over de totale vernietiging van Noord Korea bijzonder verdrietig. Hij heeft het over 25 miljoen mensenlevens waarvan het overgrote deel net als jij en ik zijn. Het is weer tijd om verder te gaan, morgen vertrekken we vanuit Beijing naar Vietnam.