Over de top!

Over de top…
Rotsblokken ontweken, modderstromen overleefd, watervallen overgestoken, bergtoppen beklommen en vooral helemaal afgepeigerd… Pfff wat was de trekking zwaar. Natuurlijk zwaar onderschat en impulsief besloten om een trekking te ondernemen in de Upper Mustang.
Om een trekking te maken in de Upper Mustang is er een speciale permit nodig. Deze is vrij prijzig omdat de Upper Mustang nog een eigen Tibetaanse cultuur heeft en vanwege de onbedorven natuur. Het gebied is droog, woestijnachtig en totaal geïsoleerd voor de buitenwereld. Er zijn 4 jeeps in het gebied en de meeste wegen zijn alleen bewandelbaar. De omgeving is prachtige, bergen in allerlei verschillende soorten kleuren en maten, kleine dorpen en het gaat echt terug in de tijd. Er zijn nog maar weinig plekken op de wereld zoals de Upper Mustang…
Onderweg kwamen we trekkersvrienden tegen die de reis lang van te voren hadden geboekt en over de nodige ervaring beschikten. Wij hadden de reis 3 dagen van te voren rond… En onze conditie was niet om over na huis te schrijven.. Daar zullen we dus maar niet te veel woorden aan vuil maken.. Vol goede moed stapten we met onze backpacken de bus in. We moesten een reis maken van 2 dagen om de Upper Mustang te bereiken. De wegen waren dramatisch slecht vanwege de regen.. We hebben in de bus een vaak ons hart vast moeten houden. Het is toch niet geruststellend om langs een afgrond te rijden met slippende banden. De bus was totaal niet APK en geen profiel op de banden. Je zou toch zeggen dat we blij waren om tussendoor stukken te moeten lopen, maar helaas waren we niks gewend en liepen we bij kleine hellingen al blauw aan.
Vooral tijdens de eerste dagen vroegen we onszelf regelmatig af waar we in hemelsnaam aan begonnen waren. Samen een gids Tasi, die zelf oorspronkelijk uit gebied kwam koos altijd short cuts. Volgens hem makkelijke binnendoor weggetjes maar het waren lastige steile hellingen naar beneden of naar boven. We hadden een wandelstick mee, en het heeft ons leven gered. :)
De omgeving was echt prachtig. De droge bergen hebben echt wat magisch. De mensen ontzettend aardig, behulpzaam en gastvrij. De nachten verbleven we in teahouses. Bij de ene wat schoner en aangenamere geuren en bij de andere nog hardere bedden. Ik denk dat we ongeveer alle emoties wel bij langs zijn geweest van ontzettende blijheid toen we de hoogste top van 4200 meter bereikt hadden, tot pijnlijke voeten, ongeloof en verbijstering, hoofdpijn en ademnood ivm hoogteziekte en vooral genieten van de mensen en de vele prachtige uitzichten.
Tijdens de trekking hebben we Tibetaanse monastries bezocht. In Lo Mantang, de hoofdstad van het gebied met 1000 inwoners, heeft een eigen koning. We hebben thee gedronken met de koning.
Achteraf was het echt gevaarlijk. Als evaluatie zei Tasi dat we het best goed gedaan hadden voor de eerste keer alleen dat hij nog nooit zulke langzame wandelaars had gehad. We hebben dagen gehad dat we 11 uur gelopen hebben. Maar het was het helemaal waard. De prachtige natuur zo magisch en bijzonder…
Elise is inmiddels vertrokken. Ik ben op dit moment in Kathmandu. Ik moet zeggen dat ik er wel weer even aan moet wennen om alleen te zijn. We zijn 5 weken lang 24 uur per dag samen geweest. Ik ben inmiddels terug van een trip op een schakelbrommer met een aparte man. We zijn naar de Tibetaanse grens geweest. Op een schakelbrommer langs de afgronden waar de wegen ontzettend slecht waren. Dat betekende dus erg veel gehobbel . Op dit moment woon in bij een Amerikaans gezin. Ze wonen hier nu sinds 4 weken en blijven nog 2 jaar. De vrouw Crista is lerares op een internationale school in Kathmandu. Ik heb de familie ontmoet omdat vorige week begonnen ben met een 5 daagse yoga cursus. Jonathan, haar man deed dezelfde cursus en bood mij aan om bij hun te verblijven. Ik moet zeggen dat het een leuke ervaring is om bij een typisch Amerikaanse gezin in huis te wonen. Het is ook echt heerlijk om weer even in een gezin te leven met 2 dochters van 6 en 9 jaar. Wat ik ook erg typerend vind is dat het gezin vanuit Amerika een ingelijste poster van Obhama meegenomen hebben. Ik leer van allerlei nieuwe dingen van de kinderen zoals dat er in Amerika een speciale winkels is om oorbellen te laten schieten bij de American Doll. Ongelofelijk he! Het is heel wat gelove you in het gezin. Echt constant.. Love you so much.. Ik ben dit van huis uit totaal niet gewend. Het gezin is echt ontzettend aardig en het is ook fijn om weer in een wat luxere omgeving te leven. Je kunt hier bijvoorbeeld gewoon op de bril zitten zonder erover na te denken (ja ik hang ongeveer de hele reis al boven alle toiletten :D).
De Yoga cursus was erg interessant. Naast 2 uur in praktijk leerden we erg veel theorie over Yoga. Eerst had ik een erg westerse kijk op yoga dat het alleen maar rekken en strekken is en in vreemde houdingen staan. Maar na deze cursus heb ik geleerd dat Yoga een filosofie is en het staan in houdingen maar een ontzettend klein gedeelte is van yoga. Het uiteindelijk doel van yoga is om langere tijd in houding te blijven om je te kunnen concentreren op het mediteren. Ik wilde eerst een andere meditatiecursus volgen maar daar zie ik toch maar vanaf. Het is namelijk erg zwaar. Die meditatiecursus duurt 10 dagen. Elke dag om 4 uur opstaan en 10 uur per dag mediteren. Praten en geluid maken is niet toegestaan. Ook krijg je maar 2 maaltijden op een dag.. Een beetje te heftig dus!
Na lang getwijfel heb ik eindelijk een beslissing gemaakt hoe ik mijn reis wil vervolgen. Eerst was het plan om terug te gaan naar India en vanuit daar naar Maleisië te gaan. Maar op aanraden van Christa heb ik besloten om vanuit Maleisië naar Indonesië te reizen. Ik ga morgen proberen om een ticket te boeken naar Kuala Lumpur, Maleisië. Top idee dacht ik zo! Voor Maleisië heb je als Nederlander geen visum nodig dus dat is lekker makkelijk!

Ik schrijf weer een berichtje als ik in Maleisië ben… Tot zover Nepal!

Liefs Anne