Selamat jalan Malaysia, Selamat datang Indonesia!

Inmiddels heb ik Maleisië verlaten en ben ik nu 3 dagen in Indonesië. Echt even wennen hoor! In Maleisië kon je rustig reizen zonder dat teveel mensen je ‘lastig’ vallen. En als je 1x nee zegt tegen een taxi chauffeur blijven ze niet doorzeuren. In Indonesië is het een heel ander verhaal. Als ik buiten ‘rustig’ een sigaretje zit te roken wordt in binnen de kortste keren omringd door mensen, die in Indonesisch praten en lachen. Ik snap er niks van, en de mensen snappen niks van Engels. Kortom nog al een grote taalbarrière. Maar er is hoop.. (dat klinkt lekker dramatisch ;) ) ik ga Indonesisch leren :D Inmiddels kom ik na 3 dagen nog niet verder als hoi, hoe gaat het en dank je wel. En als mensen dan reageren dan snap ik er allemaal niks meer van. Maar ik heb nog even! Trouwens mijn eerste avond in Indonesië was echt rampzalig. Ik kwam aan vanuit Maleisië met een boot en werd direct omringt door mensen. Na eindelijk een hotel gevonden te hebben werd ik een beetje te welkom ontvangen. Ik had geen idee hoe duur de kamer was, want ik had mij niet voorbereid op het land, zelfs de munteenheid… Voordat ik de kamer in kon gaan werd de luchtverfrisser meegenomen om de ruimte van een prettigere geur te voorzien. De kamer waar ik sliep was kaal, er lag een oud matras op de grond (Oh ik ben zo ontzettend dankbaar voor mijn lakenzak), er zat schimmel op de muren. Die avond ben ik erop uit gegaan om wat te eten. Ik werd constant belaagd door mensen, ze zijn echt ontzettend gefascineerd door mijn haar, neus, huid en nog het meest door mijn blonde arm haren. Na wat noodles gegeten te hebben, ben ik letterlijk gevlucht naar m’n kamer omdat ik het echt even niet zag zitten. En dan was de manager er nog. Ik zat wat series te kijken op mijn laptop en ongeveer na elke aflevering stond hij als een gek op mijn deur te bonzen… De eerste keer heb ik op gedaan en probeerde hij mij te zoenen en pakte hij mij vast. Ik werd er eigenlijk een beetje bang van. Uiteindelijk heb ik hem een trap in z’n edele delen verkocht en heeft een andere hotelgast mij geholpen om hem de kamer uit te werken. De manager heeft bijna de hele nacht voor de deur gestaan. Maar ik heb maar niet meer open gedaan. Ik besloot maar vroeg de boot te pakken naar Tarakan. Voordat de wekker nog afkon gaan stond de manager om 6 uur in de ochtend op de deur te bonzen. Toen ik in de deur open deed schoot ik uit m’n slof en misschien begreep hij niet wat ik zei maar ik denk dat de boodschap overgekomen is. Ik heb m’n spullen gepakt en ben vertrokken. En op straat wordt je zelfs om half 7 in de ochtend belaagd. Vandaag ben ik gelukkig weer een beetje tot m’n zelf gekomen door de hele situatie het te zien als een uitdaging in plaats van dat het beangstigend is. Het lastige is dat ik alleen ben, niemand spreekt Engels en er bijna geen toeristen zijn. Maar het komt allemaal goed! Ik ben onderweg naar Pulau (eiland) Derawan. Ik heb gehoord dat het een paradijs is waar je tochten kunt maken na 3 andere eilanden. Op een van die eilanden kun je zwemmen in een meer met ongevaarlijke jellyfishes. Op de andere eilanden kun je duiken. Lijkt mij best tof! Ik denk dat een beetje strand mij goed zal doen!


In Maleisië heb ik echt nog een top tijd gehad. Ik heb nog 4 weken samen gereisd met Ignacio, een Argentijnse jongen. We hebben samen veel gelift en dat was echt een leuke ervaring. De mensen zijn ontzettend aardig en geven je met alle liefde een lift. Samen hebben we de orang-oetans gezien en heel veel krokodillen. Na een romance is hij weer terug gegaan naar Kuala Lumpur. Ik ben daarna naar Mabul gegaan. Een eiland dat bekend staat om het fantastische duiken. En het was geweldig! Zo ontzettend veel schildpadden, kleurvolle slakken, slangen en zoveel verschillende maten, kleuren vissen. Pff ongelofelijk! Sipadan (een eiland 10 km van Mabul) staat bekend als een van de beste duikplekken in de hele wereld. Het is best lastig om daar een plek te krijgen omdat per dag 120 mensen toegelaten worden en ver van te voren volgeboekt is. Het geluk was aan mijn zijde en ik heb er mogen duiken. Tijdens het duiken weet je gewoon niet waar je moet kijken want dan komt er een ontzettend grootte schildpad voorbij, dan hele scholen met vissen en dan allemaal haaien, barracuda’s en humphead fish. Constant wordt je verrast door iets nieuws. Een uur onderwater gaat dan zo voorbij! Gelukkig kon ik 3 duiken doen. Het enige wat ik kon zeggen toen ik weer boven water was… AMAZING!
Op het eiland zelf heb ik een leuke groep mensen ontmoet. Waar ik elke avond feestje op het strand had. Een jongen die werkt als duikmaster, had net zijn diploma gehaald. En dat betekende een snorkeltest. Dit is een traditie in het duiken. Hij moet namelijk een snorkel in zijn mond doen en daarna wordt er met een trechter allerlei soorten alcohol in gegooid. Na 4 dagen op het eiland ben ik weg gegaan om naar Indonesië te vertrekken.


Ik had een tijdje geen internet dus geen mogelijkheid om het verhaal te posten nu een update 2,5 week later….

Ik begin elke dag meer van Indonesië te houden. De mensen lachen hier zoveel en dat maakt mij echt gelukkig! De mensen hier zijn zo gefascineerd door een blonde westerling dat ik nog maar 1 keer mijne eigen eten heb hoeven te betalen. Zelfs als ik probeer om het zelf te betalen dan zijn de mensen beledigd dus dat probeer ik ook maar niet meer. Het is soms echt grappig om de verschrikte ogen te zien als je voorbij komt en soms is het vervelend.. Vooral vroeg in de ochtend om constant aandacht te krijgen. Mijn Bahasa is nog niet om over naar huis te schrijven maar het gaat steeds beter. Ik vind de taal erg leuk en grappig. Ze hebben bijvoorbeeld herhaal woorden zoals suiker suiker is een snoepje. En de meeste fantastische vind ik nog wel borst + fruit = borsten. Sinds ik in Indonesië ben, ben ik op de meest prachtige plekken geweest.
Pulau Darawan is een prachtig eiland. Ik kon het eiland niet verlaten. Ik verbleef in een klein hutje op houten palen in het water met prachtig uitzicht over de helder blauwe zee. Tussen de houten palen zwommen groene reusachtige schildpadden. Oh echt een fantastisch gezicht. Op het eiland heb ik 2 duiken gedaan en daar heb ik mantra’s gezien. Ik kan niet uitleggen hoe mooie dieren het zijn. Ze zijn ontzettend groot en ze ‘vliegen’ in het water. Op het eiland heb ik eindelijk toeristen ontmoet.. waar ik eindelijk mee kon praten. Na 4 dagen niet ‘echt’ gesproken te hebben wat dat echt een opluchting. Ook ben ik naar een eiland geweest wat een dode vulkaan is. In de oude krater is een meer ontstaan met kwallen die geen gif bij zich dragen. Het zwemmen met honderdduizenden kwallen in een meer kietelt ontzettend. Ik kon niet stoppen met lachen.. En kwallen zijn echt grappige dieren! Op het eiland had ik een man ontmoet die voor een stichting werkt om de schildpadden te beschermen. Elke nacht was hij op het strand om te zien waar de schildpadden hun eieren leggen en vervolgens de eieren opnieuw op een veilige plek te begraven. De lokale bevolking vind de eieren erg lekker en er blijft dus geen ei meer over. De eieren blijven 50 dagen onder grond en vervolgens worden de baby turtles vrijgelaten in de zee. Ik was elke avond te vinden op het strand om te ‘helpen’ en vooral te kijken en de kleine schattige baby schildpadden vrij te laten in de zee. Oh ze zijn zo lief!
Na 7 dagen was het geld op en moest ik het eiland verlaten (ja er is geen ATM op het eiland). Het afscheid op het eiland was nog al teleurstellend. De eigenaar van het hotel vroeg mij de dubbele prijs dan wat we afgesproken hadden. Het schijnt regelmatig voor te komen dat eigenaren meer geld vragen dan afgesproken en het werd dus ook een groot conflict. Ik was niet van plan om meer te betalen en hij wilde vooral niet genoegen doen met minder. Uiteindelijk zijn we naar het politiebureau gegaan. Ik met m’n woordenboekje op de hoop dat het woord Onschuldig te vinden was. Maar helaas was de politie per boot vertrokken naar het vaste land en dat bood dus geen oplossing. Ik wilde de eigenaar het geld geven en vervolgens per boot vertrekken maar toen ik mijn tas wilde pakken uit het hutje sloot hij mij op. De eigenaar was agressief. Ik heb 3 uur opgesloten gezeten. Het eerste uur een beetje in paniek, maar later niet meer. Ik heb alle tijd van de hele wereld.. een dag extra op een prachtig eiland maakt ook niet meer uit. Uiteindelijk hebben 2 toeristen uit Engeland mij vrijgelaten en heb ik de eigenaar extra geld geven. Het was niet het bedrag wat hij wilde en hij maakt een uithaal met zijn vuist. Ik ben letterlijk weggerend en de eerste boot naar het vaste land gepakt. Het was weer een hele ervaring.
Samen met een jongen uit Rusland ben ik samen naar Biduk-Biduk geweest. Biduk betekend klein schip en Biduk Biduk betekend heel erg veel kleine schepen. En dat was zeker waar. Een prachtige plek aan de kust en vooral niet toeristisch. In de buurt van de plek is een meer wat erg bijzonder is. Ik heb nog nergens zo helder blauw water gezien als hier. De onderste laag van het water is zout en de bovenste laag van het water is zoet water. In de onderste laag zwemmen de zout water vissen en in de bovenste laag de zoet water vissen. Echt een paradijs. Ivan, de Russische jongen en ik zijn er 3 dagen gebleven. We hebben een scooter gehuurd om wat rond te toeren. Het strand was nog zo origineel en zoveel prachtige schelpen. We konden een lift krijgen terug naar de stad van 3 mannen die werkten in de kool mijnen. In de stad hebben we 1 dag gespendeerd om inkopen te doen en ons voor te bereiden op kamperen in een national park. Het was nogal lastig om de stad te verlaten omdat er geen benzine was in de tankstations. Alhoewel heel Borneo op veel plaatsen olie gewonnen wordt,wordt alle olie geëxporteerd naar het buitenland of andere eilanden in Indonesië. Uiteindelijk heeft de chauffeur een ‘geheime’ opslag plaats weten te vinden via een vriend van een vriend. We hadden een rit voor de boeg van 11 uur.. Wat uiteindelijk 26 uur was.. De wegen waren erg slecht en we kregen 2 lekke banden onderweg. De chauffeur had maar 1 wisselband bij zich dus na de 2 lek werd er stukjes hout van takken en kauwgom gebruikt om het lek te dichten. Je raad het al.. dat hielp niet veel. We deelden een auto met 7 andere mensen waarvan er 2 wegenziek waren. En dat zorgde niet voor de beste aroma’s in de auto. Na 26 uur Indonesische muziek te horen was ik er ook wel klaar mee. Lees 8 keer dezelfde cd. We waren oprecht gelukkig om eindelijk aan te komen in het national park. Daar hebben we een man ontmoet uit Frankrijk. Hij is 60 jaar en heeft meer dan 25 jaar gereisd. Het was heel erg inspirerend en fantastisch om naar zijn verhalen te luisteren. Elke dag hebben we met z’n 3en uren gewandeld om vooral orang-oetans te spotten. En dat is zeker gelukt. Wat een fantastische dieren. Tijdens een wandeltocht stoorden we een mannetje en vrouwtje orang-oetan terwijl zij de liefde bedreven. Het mannetje was totaal niet gecharmeerd van toeschouwers en werd ontzettend boos. Hij brak hele grote takken van bomen af en probeerde het te gooien op ons. Jeetje wat een kracht hebben die beesten in zich. Gelukkig zijn we niet gewond geraakt. De laatste avond kwam er een orang-oetan met baby naar het kamp. Geweldig! We hebben nog 2 nachtwandelingen gemaakt in het regenwoud. Tijdens deze wandelingen kun je vogels zien die slapen in de bomen. Ook hebben we een tarantula gezien. Echt ontzettend leuk!
Ik ben eerder vertrokken uit het national park dan de 2 mannen. Ik ben inmiddels in de grote stad om een ticket naar Lombok te boeken. Een eiland naast Bali. Laat het volgende avontuur beginnen!

Over 1 maand ben ik alweer in Nederland.. Echt ontzettend raar gevoel. Aan de ene kant kijk ik er erg naar uit en aan de andere kant ook weer niet! Als ik aan thuis denk, fantaseer ik alweer over de volgende reis.