Een andere wereld

Lieve mensen,

Ik ben op dit moment in Kochi, Kerala. Het zuidelijke gedeelte van India dat bekend staat om de hoeveelheid palmbomen en prachtige stranden. Samen met Liz, Manisha en Imrat zijn we bij de ouders van mijn kamergenootje Liz op bezoek. We vertrekken over een paar uur weer terug naar Manipal. Het is 12 uur reizen met de trein. De dames zijn nu naar de kerk, dus ik vond het wel even tijd om wat te schrijven op mijn blog. Het is namelijk ook wel weer een tijdje geleden.

Afgelopen dinsdagavond zijn we vertrokken naar Kochi. Daarvoor was ik nog naar een optreden geweest van allerlei Indiaanse dansen. Wel leuk om te zien. Eerst moesten we naar het treinstation in Udipi. Over het hele station en buiten het station lagen daklozen te slapen. Je ziet het trouwens in heel India in de avond dat mensen slapen op straat. In Udipi wilde ik nog sigaretten kopen omdat het in Kochi lastig schijnt te zijn omdat er bijna niemand rookt. (Ja sorry nog steeds niet gestopt :D) Het bleek ook al een opgave te zijn op het station. Ik vroeg het aan de verkoper in een klein winkeltje. Hij vertelde dat hij niks had. Later kwam hij naar mij toe met 3 pakjes. Hij wilde het niet verkopen omdat zoveel mensen het dan zagen. Geweldig :D
Het was voor mij ook wel handig om met de trein te reizen aangezien ik eind april zelf met de trein naar Delhi ga reizen om Janet, Jantine, Bene en misschien Wilco te verwelkomen in India. Ik ga samen met hun wat van het noorden van India zien. Ik weet zeker dat het helemaal fantastisch gaat worden! De treinreis naar Kochi was anders. Liz had gekozen voor de sleeper class. Een plek waar je met 6 personen kunt zitten en waar je ook 6 bedden kunt maken. De trein was smerig er liepen veel bedelaars rond en ik heb ook een aantal kakkerlakken gespot. Gelukkig heb ik veel kunnen slapen. In Kochi werden we opgehaald door de vader van Liz. De vader van Liz werkt als bankier in Koeweit en heeft dus genoeg centen. Eigenlijk alle studenten uit Manipal komen uit rijke gezinnen. Ze gaan er vanuit dat ik dit ook ben. Mensen gaan er bijvoorbeeld vanuit dat de diamanten in mijn ring echt zijn, maar nee het is gewoon Lucardi :D Het huis van Liz echt fantastisch. Midden in de stad, maar toch een rustig omgeving. Het hele huis is van marmer, grote hoge ruimtes en veel gouden spullen. We werden welkom ontvangen met heel veel eten, foto’s en veel vragen. Het eten is nog pittiger dan in de kantine van het hostel dus ik zat met een aardig rood gezicht aan tafel en ik had veel water nodig. Later die dag zijn we naar een toeristic centre geweest om een boottrip te boeken naar 2 eilanden met allemaal gebouwen (zelfs een dutch palace) en om naar de backwaters te gaan. Een prachtig natuurgebied. We hebben deze 4 dagen gebruik mogen maken van een chauffeur die wachtte op ons met wat we maar wilden en ons overal heen bracht waar we wilden. Later die dag zijn we gaan winkelen. De sfeer van rijkelui kinderen is toch wel anders. Werkelijk alles maar dan ook alles wordt voor ze betaald. Dat heb ik bijvoorbeeld ook gemerkt met winkelen. Er zijn hier een aantal shopping malls waar we heen zijn gegaan, en een van de ouders wordt dan gebeld om een diamant te kopen (WTF een diamant) Oh en Liz heeft trouwens een Ipad gekregen toen ze hier kwam. Ik moet echt wennen dat alles gaat om materialistisch dingen, ook in gesprekken. Anne don’t you need a leather bag? Bags are so important... Nee ik ben blij met mijn tas van stof. Hopelijk laat ik mij er niet teveel door beïnvloeden. Ook gaan veel gesprekken over wie hoger en wie lager staat in klasse. Klasse is hier zo belangrijk. Vanochtend bij het ontbijt (lees: rijst en curry) moest ik mijzelf nog aardig inhouden. Het ging over onaanraakbare mensen in het noorden van India. Deze mensen hebben het smerigste werk en worden als onaanraakbaar beschouwd. Mensen uit hogere klassen raken deze mensen niet aan. Manisha komt uit het noorden en vertelde dat zij ze niet aanraakt en hoe smerig en laag deze mensen wel niet zijn. Ik vind het zo mensonterend. Ik ga dan ook de discussie aan... maar dit heeft alleen tot gevolg dat ik mijzelf zit op te vreten en dat ik heel vaak tot 10 moet tellen.
Het is zo apart hier dat mensen elkaar met zoveel respect behandelen, wanneer zij van dezelfde of een hogere klasse zijn. Je spreekt elkaar aan met 2 woorden, gaat staan als diegene binnen komt, mensen zijn beleefd en netjes, elk grapje wat iemand uit een hogere kaste maakt is hilarisch. Maar mensen van een lagere klasse met zoveel disrespect behandelen. Gelijkheid is hier ver te zoeken en mensen denken echt niet zo.
Begrijp mij niet verkeerd maar de meiden zijn echt heel aardig en gezellig, alleen hebben zij gewoon een hele andere achtergrond. Ik heb ook nog door een vrouw mijn hand laten lezen. Ze heeft eigenlijk bijna niet naar mijn hand gekeken, maar kon mij wel vertellen dat ik ga reizen :) Ook vertelde zij dat als ik 23 jaar ben dat ik ga trouwen, nou dat zijn nog eens berichten :D Het huwelijk is hier zo ontzettend belangrijk. Gespreksonderwerp nummer een is vaak trouwen. Er wordt vaak aan mij gevraagd of ik getrouwd ben. Als ik dat beantwoord met nee zeggen mensen dat ik wel heel veel ringen draag. En vragen of ik in de toekomst wel wil trouwen. Als ik mensen vertel dat ik dat niet weet zijn ze gechoqueerd. Liz, Manisha en Imrat vertelde mij dat een huwelijkskandidaat een goede familienaam moet hebben, een goed inkomen en als het karakter ook nog klikt dat is dat mooi meegenomen. De ouders moeten sowieso het huwelijk moeten goedkeuren. Als ik vertel dat mij ouders zich niet bemoeien met mijn keuzes en dat wij zover ik weet geen familienamen hebben vinden mensen dat maar raar. Wat een andere wereld!
We zijn naar Kathakali dans geweest. Het is een Brahman (priester, de hoogste kaste in het hindoeïsme) die zichzelf schmink en geheel andere kleding aantrekt om zo dichterbij de goden te komen. Door middel van verschillende standen van ogen, wenkbrauwen, mond, voeten in een dans verteld hij een verhaal. Omdat er ongeveer 800 expressies zijn duurt het ongeveer 10 jaar voordat iemand dat kan. Het was moeilijk om het verhaal te begrijpen zelfs met uitleg, maar het was fantastisch om te zien. Ik heb foto’s en filmpjes gemaakt.
De boottrip naar de backwaters was echt fantastisch. Met een soort punter uit Giethoorn gingen we door het mooie natuurgebied. Zoveel palmbomen, fruitbomen, kleine huisjes en prachtige vogels. Ik kwam echt helemaal tot rust! Echt genieten.
De 2 eilanden waar we naar toe zijn geweest waren echt toeristische trekpleisters. Leuk om te zien. Alleen was het vrijdag dat we er naar toe gingen en veel dingen waren gesloten. Er waren Portugese gebouwen en Nederlandse gebouwen. Het is wel grappig dat ik lezen wat er in muren gegraveerd stond.
Bij de ouders van Liz worden we elke dag vol gepropt met eten... Ze zijn echt ontzettend aardig en proberen het iedereen naar wens te maken. Gister zijn we naar de tante en oom van Liz geweest. Zij wonen op een boerderij. Naast de boerderij hebben zij land met allemaal fruitbomen. Ik heb voor het eerst Jackfruit gegeten. Heerlijk! Later zijn we naar het strand geweest. Ik voelde mij net weer thuis, zoveel blanke mensen daar. Constant werd er gevraagd om een foto door indiaanse mensen. Want op de foto met een blanke is toch fantastisch :) Er droegen ook een aantal vrouwen een bikini. Ik weet nu weer waarom ik in korte broek en hemdje zwem… De hoeveel foto’s dat er gemaakt wordt van deze vrouwen is ongelofelijk en er staat constant publiek om hun heen. Het jammere is alleen dat in heel India het zo’n ontzettende rotzooi is. Ook op stranden en in natuurgebieden. Eigenlijk wordt je ook gedwongen om alles op straat te gooien aangezien er geen prullenbakken zijn. Zonde van zo’n prachtig land. In ieder geval een fantastische ervaring om in het zuiden in India te zijn met deze mensen.

Eigenlijk had ik al besloten om te stoppen met stage en lekker op reis te gaan. Maar nadat mijn vader mij er attendeerde dat het kostenplaatje aanzienlijk hoger gaat worden als ik stop met stage heb ik besloten om toch maar door te zetten. Op mijn stage in de rehabilitatie kliniek zijn op dit moment 26 mensen opgenomen. Er werken vier verpleegkundigen, die allen gebrekkig Engels kunnen. Ik vind het ook lastig dat ik geen begeleider heb en dat niemand mij beoordeeld of ik dingen juist doe. Ik kan communiceren met 3 patiënten. Ik zou in principe mijn doelen kunnen halen. Omdat de patiënten al een erg druk programma hebben en verpleegkundigen geen therapeutische houding hebben in het werk heb ik weinig in contact met de patiënten. Het is medicijnen geven of ze achter de kont aan zitten om ze naar occupational therapy te krijgen (deze therapie hebben zo'n bijna de hele dag). De verpleegkundige hier heeft nog echt een verzorgende rol in de psychiatrie en totaal geen rol als coach of mentor. De meeste patiënten hebben schizofrenie of een vorm van schizofrenie. Een man had wel een mooie/grappige hallucinatie. Elk land heeft zijn eigen satellieten. Deze satellieten zijn van de staat en worden geanalyseerd door mensen. Zo ook India en Indiaanse mensen analyseren de data. Deze data bestaan uit gedachten van mensen. Hij heeft contact met deze mensen en krijgt van hun ook alle gedachten door van mensen. Het is echt stressvol voor hem. Maar ik moest er in mijzelf wel om lachen. Toen ik zei dat ik het nog nooit zo bekeken heb, zei hij dat ik er op een dag nog wel eens achter zou komen. Nou we zullen zien!
Voor school moet ik 5 rollen van de verpleegkundige vervullen. Het plan is nu om 3 rollen te vervullen in de rehabilitatie kliniek. De rest van de rollen wil ik gaan vervullen in een holistic health centre in Pune, dichtbij Mumbai (Bombay). In dit centre ben je een leerling en leer je alles over alternatieve geneeswijzen. Je leert allerlei alternatieve geneeswijzen in colleges en je oefent ze uit. Een dag ziet er ongeveer zo uit: 5:30 gaat de wekker (haha wel erg vroeg :D) Het begint met yoga, ontbijt en mediteren. In ochtend volg je colleges over alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur en voetreflexologie. Sowieso voetreflexologie kun je daar leren. Je woont in een hostel. Ik ga een kwaliteitsplan schrijven voor school wat er met alternatieve geneeswijzen, yoga en meditatie bereikt kan worden in een psychiatrische setting. Een erg leuke uitdaging. Ik heb een plan geschreven en ben nu nog in afwachting of het goed gekeurd wordt. Ik ben naar een neuropathology hospital geweest voor een rondleiding. Een ziekenhuis dat alleen behandeld met alternatieve geneeswijzen, beter bekend in India als Ayuverda. Ze hebben zoveel verschillende behandelingen. Ik ga binnenkort weer heen voor een massage. Op de terugweg van het ziekenhuis kwam er een enthousiaste man op mij af. En hij betaalde de bus voor mij omdat ik te gast was in zijn land. Echt super aardig. Als ik trouwens vertel dat ik uit Nederland kon zeggen de meeste mensen eerst dat zij of een vriend van hen had gewed op de wereldfinale van voetbal, en dat ze al hun geld verloren hebben.
Ook ben ik benaderd door 2 verpleegkunde studenten van de Hanzehogeschool die nu de minor international aid and development doen, (De minor waar ik mee naar Rusland ben geweest). Zij zoeken een project in India en ik ga hun helpen om een leuk project te vinden. Erg leuk!
Voor de rest heb ik nog zoveel andere leuke dingen gedaan. Zoals bijna elke dag uiteten omdat het maar 2 euro kost, genieten van de zon omdat het zo heerlijk weer is en watermeloen juice drinken omdat het zo lekker is. Ik vermaak mij hier zo ontzettend goed dat ik nog lang niet thuis kom!
Ik moet er nu mee ophouden en mijn tas gaan pakken en de trein gaan halen. Ik ga wat maken van mijn stage en genieten van mijn verblijf!