Ji haan

Het is inderdaad alweer een poos geleden dat ik wat op de site gezet heb.. Dus bij deze! Bedankt voor alle lieve reacties.

Het regenseizoen is begonnen. Elke dag regent het heftig. Je hoeft er maar 30 seconde in te staan en je bent drijfnat. Opeens begint het ontzettend hard te regen (dikke druppen) en opeens is het droog, warm en benauwd. De straten staan vaak blank en er is geen geweldige afvoer voor het water. Als ik in de regen loop met slippers spat het regenwater omhoog met als resultaat dat mijn gehele achterkant vies is. Indiaanse mensen lopen op slippers maar hebben daar totaal geen last van… :D Niet mijn favoriete seizoen maar toch geniet ik er wel van.
Alweer een paar weken geleden ben ik naar Coorg region geweest. In overvolle bussen ben ik naar de plek Madikeri gegaan. Het is ongeveer 6 uur van Manipal. Echt een prachtig gebied in een prachtig heuvelachtig landschap. Madikiri staat bekend om de trekkingen en de koffie. Na aankomst heb ik een bakje verse koffie gehad en een trekking gepland voor de volgende dag. Dit gebied staat ook bekend voor boeddhisme en er zijn verschillende vluchtelingen kampen van Tibetanen. Elke avond verzamelen de lokale bevolking zich in een park om een licht show te bekijken. Met een paar heerlijke mango’s heb ik een kleine picknick gehouden en ben ik al snel in contact gekomen met wat locals. Ik heb eindelijk geleerd hoe je een mango kunt eten zonder er zelf helemaal onder te zitten. Zelf Liz zegt dat ik met sprongen vooruit ben gegaan betreft mango’s eten.. Ik eet niet meer als een aap.. Zoals ze dat zei :D
De volgende ochtend heb ik een trekking gedaan samen met een guide. Wat een fantastische ervaring. Het was 10 km lopen om de top te bereiken. Tijdens de trekking heb je echt een bushbush gevoel, omdat er geen normaal pad is. Onderweg zaten er bloedzuigers op mijn voeten en we zijn zelf 2 giftige slangen tegen gekomen, waardoor we moesten klimmen zodat de slang ons niet kon bijten. Super eng maar ook avontuurlijk. En wat voelt het fantastisch om de top te bereiken en het uitzicht.. Wow! Het frustrerende was dat de guide nog geen druppeltje zweet had en ik inmiddels drijfnat was. :D
Die zelfde dag heb ik samen met de hoteleigenaar een tour gemaakt om zijn motor door het prachtige gebied. We hebben leuke plekken bezocht en zijn naar de Golden Temple geweest. Een boeddhistische tempel met zoveel gouden Boeddha’s. Een hele bijzonder rustige sfeer hangt er. Ik heb nog met een aantal monniken gesproken. Een monnik vertelde mij dat hij samen met zijn ouders vanuit Tibet naar India gelopen is en dat zijn zussen gestorven zijn onderweg. Een erg indrukwekkend verhaal. De tour was ook fantastisch, lekker achterop de motor door de bergen. Echt Coorg is fantastisch!
Er zijn 4 studenten van de Hanze Groningen naar India gekomen om een project te doen in een weeshuis. Zij doen de minor international aid and development (de minor waar ik ook mee naar Rusland ben geweest). Voordat ze vertrokken heb ik al meerdere malen contact met ze gehad om ze in contact te brengen met de universiteit hier en vragen te beantwoorden. Mijn taak om hun te coachen. Een leuke groep meiden met allemaal een super verschillende persoonlijkheid. Het coachen vond ik erg leuk om te doen, alhoewel het soms best lastig was. Inmiddels zijn 3 meiden nu aan het rondreizen en 1 meisje is naar huis gegaan. Het project in het weeshuis was echt een fantastische ervaring. Het betekend zoveel om even een lach op een kind haar gezicht te krijgen. De meiden hebben zoveel betekend voor het weeshuis. Ze hebben de ‘eetkamer’ geschilderd, spelletjes gedaan en nieuwe spullen gekocht voor het weeshuis. Ik ben een aantal keer meegegaan naar het weeshuis. De kinderen mochten allemaal hun eigen t-shirt beschilderen met het achterliggende idee dat het t-shirt iets is voor hen zelf. 1 meisje van 16 jaar hield zich altijd op de achtergrond en deed niet mee aan spelletjes. Later begreep ik nadat ze beide haar beide ouders verloren is in een of andere groep terecht gekomen is waar ze meerdere malen verkracht is en zelfs zwanger geraakt is. Ze heeft een zoon gekregen maar die is van haar afgenomen. Ze is 16 jaar.. Haar hele armen zitten onder de littekens van zelfverwonding. Verschrikkelijk. Ze wilde haar t-shirt niet beschilderen, na veel aandringen en hulp is ze toch begonnen met schilderen. Het meest erge is nog dat Liz een van de mensen die werkt in het weeshuis kon verstaan en tegen haar zei stop maar met schilderen want je kunt toch niks en je bent niks. In plaats van medelijden hebben de mensen afschuw voor haar. De volgende dag was ik weer naar het weeshuis gegaan en het meisje kwam naar mij toe met het t-shirt dat ze de achterkant wilde schilderen. Zo bijzonder moment. Alleen een lach kan zoveel betekenen. Die dag was ook het afscheid, de kinderen moesten zelfs huilen toen wij weggingen. Een bijzondere en confronterende ervaring.
Met de groep meiden heb ik nog allemaal leuke dingen gedaan. Zo zijn we een weekend naar Gokarna geweest om lekker van het strand te genieten, meerdere malen op stap geweest om de frankje te doen in manipal clubs , dagje Mangalore en lekker uiteten geweest. Erg leuke tijd met hun gehad.
Al een poos geleden ben ik door mijn lerares uitgenodigd voor haar neef zijn hindoe trouwerij. Een kans die ik niet voorbij wilde laten gaan. Van een vriendin had ik een sari geleend. De ochtend van de bruiloft heb ik een schoonmaker gevraagd om de sari vast te maken. Het is een lap stof van 2 meter die op een bepaalde manier gevouwen moet worden. De schoonmaakster was blij en verrast dat ze een blanke in een sari mocht wikkelen. Een grappige ervaring. Als ik stil stond zag het er allemaal elegant uit, maar zodra ik ging lopen leek ik lomp want lopen in een sari is niet zo makkelijk. De trouwerij was erg leuk. Het begon al om 9 uur in de ochtend met een ontbijt. Veel traditionele dingen zoals 7 keer rondjes lopen voor geluk, de bruidsschat van de familie van de vrouw, veel mantra’s (gebeden) en op het einde moest iedereen (lees 800 mensen) met het bruidspaar op de foto en ze geluk wensen. Pff wat een klus voor het bruidspaar. De trouwerij was om 1 uur in de middag afgelopen met een lunch. Alle leraressen van de afdeling psychiatrie kwamen allemaal voor de gelukwens en de lunch. Echt een open deur beleid, iedereen is uitgenodigd. Jeetje na die dag heb ik zoveel respect voor vrouwen die dag in dag uit in sari lopen.
Gisteren ben ik naar Kadaba geweest, waar het in 2007 allemaal begonnen is met een vrijwilligersproject om klaslokalen te bouwen in een middelbare school. Zo leuk om het weer terug te zien. De school is helemaal af nu en wordt in gebruik genomen. Dat is dus het goede nieuws! Het is leuk om de dingen te herkennen en om herinneringen op te halen. Ik ben op bezoek bij Chethana geweest en samen met haar in Kadaba rond gelopen. Bij veel van haar vrienden op bezoek geweest om thee te drinken en naar de fruitmarkt geweest. Erg leuk om weer tijd met haar te besteden.
Over 10 dagen beginnen de university exams. De meest belangrijke examens van het jaar. Iedereen en o.a. Liz zijn allemaal non-stop aan het studeren. Mensen slapen hier niet meer en je ziet iedereen alleen nog lopen met boeken. Een prima omgeving dus om mijn stageverslag af te ronden. Ik moet nog wel aardig wat werk verzetten.. Maar het gaat helemaal goed komen. Ik vind het allemaal best wel een eng idee dat ik na deze stage afgestudeerd ben. Voor mijn gevoel moet ik het dan allemaal kunnen en kan ik mij er niet achter verschuilen dat ik ‘maar’ een student ben.. Maar eerst lekker genieten want ik heb vanochtend mijn ticket naar Nepal geboekt. Jippie! 11 juli vertrek ik naar Nepal! Ik heb er zoveel zin in! Lekker rondreizen en leuke dingen doen, heerlijk reizen zonder verplichtingen of planning!
Tot zover!
Liefs